Claude van de Berge
 
 
uitg. P
ISBN 90-73214-52-x
 
 
 
De bewoners van Sermermiut, een verdwenen Inuiit-nederzetting aan de rand van de West-
Groenlandse ijskap, lieten niets anders achter dan de ruimte waarin ze ooit leefden.
Gebeenten en opengewaaide rotsgraven zijn verspreid bij de oever van de vijfenveertig kilometer lange en zeven kilometer brede fjord, gevuld met reusachtige ijsbergen, afbrekend van de ijskap, een landschap van een onaardse sereniteit en tegelijk een volkomen woestheid.
Aan het einde van de fjord is een kloof in de hoge rotswand. Uit de diepte stijgt een fluistering op. Ze ontstaat door het openspatten van miljoenen smeltende ijskristallen, maar het geluid klinkt als magische fluisterstemmen. In deze klank stortten zich de ouderen in tijden van voedselgebrek, als in een overstijging van leven en dood.
 
Dit landschap reikte me de perspectieven van een poëticaal concept dat het oneindigheidsbewustzijn van de mens beroert.